Testery do wody TDS, AZOTANY, PH


Elektroniczny miernik zawartości substancji rozpuszczonych w wodzie.TDS (z angielskiego TOTAL DISSOLVED SOLIDS) - mierzy zawartość pierwiastków występujących w wodzie.Zawartość ogólna pierwiastków mierzona jest w mg/l lub w ppm.W tym przypadku miernik pokazuje skalę w ppm (z angielskiego PART PER MILLION) czyli jedna część na milion.
Wyraża stężenie np: pierwiastków występujących w substancji.Jednostka ppm określa liczbę gramów substancji w 1000 000 gramach lub mililitrów roztworu,zależnie od tego czy stężenie jest wagowo-wagowe czy wagowo-objętościowe.
Miernik jest stosowany przy pomiarze wód zanieczyszczonych oraz wód przefiltrowanych.Przy systemie Osmozy Odwróconej pozwala określić stopień zanieczyszczenia membrany osmotycznej.Zgodnie z normą przyjętą przez producentów membran woda przefiltrowana nie może przekraczać 100ppm ,inaczej filtr nie spełnia swojej funkcji.Jednak inaczej ma się sytuacja z wodami butelkowanymi zmineralizowanymi,tu miernik pokaże zawartość soli mineralnych zgodnie z etykietą producenta.W przypadku wód studziennych i miejskich, skala może być ogromna a norma europejska 100ppm przekroczona kilka lub kilkanaście razy.Kadm,ołów,nikiel,rtęć,chrom,arsen itp. pierwiastki możemy znaleźć w wodzie surowej ,nie oczyszczonej.Posiadając miernik możemy zbadać ilość metali ciężkich i soli mineralnych w każdej wodzie,w każdym miejscu gdzie jesteśmy.

 

Tester do pomiaru azotanów w wodzie.Tester ukazuje poziom azotanów w wodzie studziennej (norma polska 50mg/l).Więcej informacji o azotanach na zakładce AKTUALNOŚCI.

Tester poziomu ph

Skala pH to ilościowa skala kwasowości i zasadowości roztworów wodnych związków chemicznych. Skala ta jest oparta na stężeniu jonów wodorkowych [H+] w roztworach wodnych. Dokładnie jest to:

pH = -log10[H+]

czyli minus logarytm dziesiętny ze stężenia jonów wodorkowych wyrażonych w molach na litr.

Korzystanie ze skali pH

Woda destylowana ma pH równe 7, chociaż w rzeczywistości będzie ono zwykle niższe ze względu na zakwaszający efekt dwutlenku węgla - gazu zawartego w powietrzu, który dobrze rozpuszcza się w wodzie.
Jednomolowy roztwór kwasu solnego ma pH równe 0, natomiast jedno-molowy roztwór wodorotlenku sodu ma pH równe 14.
Tak więc roztwory kwaśne to te o pH mniejszym niż 7 a zasadowe te o pH większym niż 7.
pH Coca Coli to ok. 2, a pH wody z ogórków to ok 1. Sucha skóra niemowlaka ma pH ok. 6.5 - czyli jest lekko kwaśna.

Wartość pH jest miarą odczynu wody, czyli jej kwasowości lub alkaliczności. Skala wartości pH sięga od 0 do 14. Wartość 0 odpowiada skrajnej kwasowości, a wartość 14 skrajnej zasadowości. Wartość 7 oznacza odczyn obojętny. Kiedy kwasowość wzrasta, wartość pH obniża się, a jeśli wzrasta zasadowość, rośnie także wartość pH.
Ryby mogą żyć w wodzie o wartości pH 4,5-9, przy czym te graniczne wartości są odpowiednie tylko dla niektórych gatunków. Większość ryb akwariowych wymaga wody o pH 5,5-7,5.
W praktyce akwarystycznej okazało się, że zarówno ryby zamieszkujące lekko kwaśne wody (pH ok. 6), jak i żyjące w wodach lekko zasadowych (pH ok. 7,5) czują się doskonale w wodzie o odczynie obojętnym (pH 7). Jakkolwiek w takiej wodzie można je trzymać, do rozmnażania wymagają jednak optymalnego dla siebie pH.
Zasada zachowywania w akwarium możliwie stabilnych warunków środowiskowych odnosi się także do odczynu wody. Musimy pamiętać, że zmiana wartości pH o jeden oznacza zmianę stężenia jonów wodorowych nie dwu-, ale dziesięciokrotną. Oznacza to, że woda o pH 5 jest 10 razy bardziej kwaśna niż woda o pH 6 i 100 razy bardziej niż o pH 7. Natomiast woda o pH 9 jest 10 razy bardziej alkaliczna (zasadowa) niż o pH 8 i 100 razy bardziej alkaliczna niż o pH 7. W naturalnych zbiornikach odczyn wody ustala się głównie w wyniku współdziałania różnych czynników, głównie zawartości związków tworzących twardość węglanową, a także zawartość rozpuszczonego CO2, który w wodzie tworzy kwas węglowy. Jeśli proporcje tych składników są wyrównane, odczyn wody jest obojętny (pH 7). Innymi ważnymi substancjami wpływającymi na odczyn wody są występujące licznie w torfowiskach i czarnych wodach tropikalnych kwasy humusowe.
W wodzie twardej, zawierającej dużo wapnia, musi także znajdować się odpowiednio dużo rozpuszczonego dwutlenku węgla, aby wapń utrzymywać w postaci rozpuszczalnego wodorowęglanu. Im więcej jest więc jest wapnia rozpuszczonego w wodzie, tym więcej tym więcej potrzeba rozpuszczonego w niej CO2.
W procesie asymilacji w ciągu dnia rośliny zużywają dwutlenek węgla rozpuszczony w wodzie, wydzielają zaś do niej tlen. Jeżeli ilość rozpuszczonego w wodzie CO2 spadnie poniżej zawartości niezbędnej do utrzymania wapnia w postaci rozpuszczalnych soli, z wody zacznie się wytrącać słabo rozpuszczalny węglan wapnia i osadzać się na liściach roślin i szybach akwarium w postaci szarego osadu. Dzięki temu znów ustali się równowaga miedzy zawartością CO2 i soli wapnia rozpuszczalnych w wodzie. Jeżeli do wody dostaje się zbyt mało CO2 (np. niema odpowiednich urządzeń), to węglan wapnia będzie nadal wytrącał się z wody aż do chwili gdy cały wapń znajdzie się w postaci nierozpuszczalnej soli na liściach roślin lub szybach akwarium.
Dopóki w wodzie będzie znajdował się wodorowęglan wapnia, jej pH będzie się nieznacznie zbliżało do 8. Niektóre rośliny jednak zużywają dwutlenek węgla bardzo intensywnie, toteż kiedy zabraknie działającego jak bufor wodorowęglanu, odczyn wody może dość szybko stać się alkaliczny, aż do pH 10 w skutek czego u ryb pojawią się uszkodzenia skrzeli i warstwy śluzu na skórze, czasem prowadzące aż do śmierci.


Żródło: S. Dreyer, R. Keppler "Akwarium słodkowodne"